Bij de 3e KPN Cup wedstrijd ben ik in de slotfase gevallen over een mederijder die voor mij onderuit ging. Het ijs in Thialf was door de Topdivisie Dames en Heren al aardig aan puin gereden. Zeker in de bochten behoorlijk werkijs, op de rechte stukken kon je nog wel glijden. Niet mijn ijs dus. Daardoor waren er bij de beloftes ook veel valpartijen in de bochten. Ik heb nog geprobeerd om na mijn val de halve ronde achterstand goed te maken, maar met 10 meter tussen mij en het peloton was het over en sluiten. De jury beloonde de actie met een klassering, maar ik loop flinke schade op in de klassementen en de ranking.
Gelukkig had ik nu wel alle tijd om Joeri de wedstrijd te zien winnen.
In het ploegenklassement een gevoelige nederlaag geleden, doordat Koen geblesseerd was, ik viel en ook Victor in de finale ten val kwam.
Op naar Utrecht, kijken of ik daar orde op zaken kan stellen.
Op de foto ben ik het peloton op 25 meter genaderd na mijn val. Een halve ronde later was dat nog maar 10, maar toen kwam de man met de hamer .....
De 2e KPN marathon cup in Leeuwarden. Na de 3e plaats in de openingswedstrijd in Amsterdam mag ik starten in het wit. De afgelopen weken regelmatig getraind in Leeuwarden. Meestal snel ijs, en dat betekent dat ontsnappingen lastiger zijn. Toch ga ik vanaf de start in de aanval. Als ik zelf de aanval niet zoek schuif ik mee met ontsnappingen. Maar veel meer dan enkele tientallen meters komen we niet los. Dus weer duwen en trekken in de slotfase. Helaas red ik het niet om vooraan te blijven, en ik word 23e. Volgende wedstrijd niet meer in het wit. Victor rijdt in de sprint naar de 2e plaats, dus mooi weer een podiumplek voor het team. En na deze wedstrijd staan we 1e in het algemeen ploegenklassement.
De eerste wedstrijd van het seizoen, op onze baan. Ik voel me al wel beter, maar nog niet optimaal na mijn griepje in Inzell.
De loze ronde is voor ons, team Port of Amsterdam. Joeri aan kop, ik erachter, Casper sluit aan. 20 rondes gaat het goed, ik zit veel voorin, en dan voel ik al de eerste vermoeidheid. Hmmm, dat valt tegen. Ik laat me terugzakken naar de buik van het peloton. En zie dat Joeri, Victor en Koen veel werk verrichten. Wat een sterke ploeg hebben we weer dit jaar! Er zijn de nodige ontsnappingspogingen, maar geen zet er door. Het peloton is vaak op een lint, breekt soms, maar dan schuift de boel toch weer in elkaar. De wind is hard genoeg om de ontsnappingen tegen te werken.
Na de nodige rust in de luwte van het peloton schuif ik weer naar voren. Loerend op een kansrijke ontsnapping waar ik bij kan aansluiten. De eerste pogingen lopen op niets uit. Maar dan is er een groepje, ik sluit aan. We zijn met 5 man en kijken even de kat uit de boom. Maar dan gaan we draaien. Het duurt even, maar dan lopen we gestaag uit op het peloton, de ontsnappingen achter ons falen. Niemand die de jump kan maken. De laatste meters komt Koen ons halen en we sluiten aan. Op dat moment gaat het nog bijna fout als ik het ijzer van een medevluchter aantik. Op naar de finish. Joeri laat nog even zien dat hij vandaag eigenlijk de sterkste man in koers is. Na al het controlewerk en de nodige ontsnappingen, beukt hij zich los van het peloton. Zelfs de eindsprint van het peloton kan hem niet van de 6e plaats afhouden. De kopgroep van 5 doet de laatste rondes rustig aan, we lijken allemaal kapot door het rondje. 1 ronde voor het eind gaat het tempo er in. ik reageer alert en lig goed in de laatste bocht, maar waaier net iets te ver uit. Als 3e dender ik op de finish af en die plek houd ik vast.
Lekker. Vandaag had ik niet de beste benen, maar ook dan kan je kennelijk podium rijden. En als bonus mag ik het witte jasje van de beste jongere aantrekken.
De zomer van 2017 stond in het teken van de voorbereiding van het marathonseizoen 2017/2018. Die start zaterdag 21 oktober op de Jaap Edenbaan in Amsterdam.
Deze zomer geen skeelerwedstrijden. Ondanks dat ik na het seizoen 2016 gepromoveerd was naar de topdivisie. Een uitzondering was het ONK in Hallum, waar ik helaas al in de eerste ronde hard onderuit ging. Wel geskeelerd als training. En veel op de fiets, trainingskoersjes op het parcours Sloten. Daarnaast natuurlijk de gebruikelijke trainingen.
Ook samen met ploeggenoten naar de Alpen gegaan om daar tijdens het vakantievieren de mooie cols te beklimmen. En later met het team naar Duitsland in Cochem.
Inmiddels met het team ook alle een paar keer op het ijs gestaan in Leeuwarden en Heerenveen. En als klap op de vuurpijl een trainingsweek in Inzell. Helaas was ik die week ziek, dus maar op halve kracht kunnen trainen. De afsluitende 500 meter was nog wel aardig, en mijn doorkomst bij 3km op de 5km ook nog. Maar die laatste rondjes van de 5km waren net iets te veel na een week grieperig zijn.
Al met al een goed gevoel over deze zomer. Nog een weekje rust om uit te zieken en dan mag het marathonseizoen weer starten.
De laatste zaterdag van de Weissensee-week zou de Aart Koopmans memorial worden gereden. Een wedstrijd over 100 km. Maar deze wedstrijd is afgelast ivm de conditie van het ijs. Door de dooi en de regen was er veel water op het ijs, scheuren niet meer zichtbaar en was de toplaag van het ijs niet meer hard. Veel te gevaarlijk volgens de organisatie. Dus is de ploeg een dag eerder naar huis gegaan. Gelukkig hebben we op donderdag nog wel een leuke familiemiddag gehad met het team en de familie. En ben ik zelfs nog met Astrid 15 km gaan schaatsen.
De alternatieve elfstedentocht is een wedstrijd van 200 km. Dit jaar met een lus van 25 km over het kleine en grote meer van de Weissensee. Het werd een ware slijtageslag, slechts 20 mannen en 10 vrouwen volbrachten de 200 km.
Vrijwel de complete Port of Amsterdam/Naturalicious ploeg met begeleiding is deze week weer verzameld in Oostenrijk bij de Weissensee. Een week lang wedstrijden op natuurijs.
De eerste 4 wedstrijden zijn gereden in de KPN Marathon Cup. De start van het seizoen is al vele malen beter dan het vorige seizoen. In die eerste 4 wedstrijden voor mij wisselende resultaten, maar fraaie ploegresultaten.
De eerste wedstrijd van het seizoen, op onze baan. Ik voel me al wel beter, maar nog niet optimaal na mijn griepje in Inzell. 
De alternatieve elfstedentocht is een wedstrijd van 200 km. Dit jaar met een lus van 25 km over het kleine en grote meer van de Weissensee. Het werd een ware slijtageslag, slechts 20 mannen en 10 vrouwen volbrachten de 200 km.
